Kemal Sunal ile küçük bir anı. 04. 02.1996
Ortak değerlerlerimizden biridir o. Ne zaman gülmek istesek onu açarız. Çünkü hem kendi güldü yıllarca hemde bizi güldürdü. Şimdi ki o saçma sapan dizilerin saçma sapan konularına ihtiyaç duymadan yaptı. Çok basit hatta gülmemiz gerekmeyecek yerlerde bile güldürmeyi başardı. Evet o bir üstad gülme konusunda özellikle bizleri eğiten insan Kemal sunal.
Kısa bir anı paylaşacağım. Bu resmin hikayesini
Ben çok severim hatta babam vefa stadında çalışırken denk geldiğinde oğlum için bir şeyler yazarmısın seni çok seviyor demiş. Ali sunalın sırtına dayadığı not kağıdıyla bana onunda beni çok sevdiğini yazmıştı hala saklar babamı. Şans eseri de babamı da tanıyan bir gazeteci resimlerini çeker ve babama verir. Belki de kendisinin hatta ali abinin bile bilmediği resim hala bende mevcuttur.
Ve çok iyi hatırladığım ölümü de bende sanki aile fertlerimizde biri ölmüşcesine etki bıraktı. Çok iyi hatırlıyorum. Televizyonda cenazesini canlı olarak izlerken çok ağladığım için annem beni dışarı kovmuştu ve bende dışarıda ağlamaya devam ettim. Sadece benim için bile böyle anılar barındırdığı büyük ustanın kim bilir diğer insanlar üzerinde ne büyük etkileri vardır. İyiki doğmuşsun Kemal abi.
Ve çok iyi hatırladığım ölümü de bende sanki aile fertlerimizde biri ölmüşcesine etki bıraktı. Çok iyi hatırlıyorum. Televizyonda cenazesini canlı olarak izlerken çok ağladığım için annem beni dışarı kovmuştu ve bende dışarıda ağlamaya devam ettim. Sadece benim için bile böyle anılar barındırdığı büyük ustanın kim bilir diğer insanlar üzerinde ne büyük etkileri vardır. İyiki doğmuşsun Kemal abi.
Yorumlar
Yorum Gönder